Dorpsgedeelte, 1926

Theo Lohmann gaf datgene weer wat hij als de essentie van de zichtbare werkelijkheid ervoer. Vanaf halverwege de jaren twintig reduceerde hij het geziene tot essentiële vlakken, kleuren en lijnen. Details en stoffering ontbreken. Hij richtte zijn aandacht op ruimte, licht en vooral op sfeer. Ondanks de strakke vlakverdeling getuigt Lohmanns werk van een intieme sfeer en van persoonlijke ervaring.