Zelfportret, 1921

Dit is een van de drie zelfportretten die van Floris Verster bekend zijn. Verster portretteert niet vaak, en al zeker niet zijn eigen gezicht. In dit werk, geschilderd op 60-jarige leeftijd, laat hij zijn gezicht voor een groot deel in de schaduw en heeft hij zijn rimpels met grove vegen aangezet. Verster, een man van weinig woorden, streeft ernaar ‘zuiver aandachtig te zijn, en toch bewogen’. Dat zien we hier terug: een indringende zelfobservatie, vastgelegd in vette penseelstreken en spel met licht en schaduw.