nickname 'Ophelia', 2007

Allart Lakke is niet geïnteresseerd in het individuele of het bijzondere. Met zijn beelden wil hij het individuele overstijgen. Zijn oeuvre bestaat uit een reeks terugkerende beeldmerken die hij standaardiseert en eindeloos herhaalt. Reductie van vorm is hierbij het uitgangspunt. Zo bouwde hij vanaf de jaren ’80 aan een eigen beeldvocabulaire, dat vooral uit oervormen bestaat en dat daarmee voor iedereen herkenbaar is. Ook nickname Ophelia ontstond op deze wijze. Shakespeare’s Ophelia is te midden van planten, bomen en watercirkels van haar identiteit ontdaan en gereduceerd tot een beeldmerk, tot logo van een vrouwelijke torso. De helgroene natuur is schematisch weergegeven tegen een gitzwarte achtergrond. Lakke benadrukt hiermee de universaliteit van de tragiek van jeugdige zelfmoord.