De productie van goudleer kwam in de zeventiende eeuw in de Nederlanden tot grote bloei. Goudleer was een kostbaar en technisch ingewikkeld product. Een rechthoekig gesneden vel kalfsleer kreeg door het vastlijmen van bladzilver en deklagen vernis, een zilveren of gouden kleur. Met behulp van een drukplaat kon een motief in reliëf worden verkregen. Tenslotte werd het goudleer beschilderd en eventueel verder bestempeld. Goudleer werd niet alleen toegepast als behangsel maar bijvoorbeeld ook als stoelbekleding. Het goudleerbehangsel dat nu in de Staalmeesterskamer te zien is, werd in 1649 geleverd door de Compagnie van Goudleermaken in Den Haag. Het werd aangebracht in de Delftse Schouw, een vergaderplaats van de commissarissen van de trekvaart tussen Delft en Leiden. Het goudleer is voorzien van een patroon met fantasievolle ornamenten in kwabstijl. Ook de bijbehorende boord (goudleer van kleiner formaat dat als afsluiting boven- en onderaan de wand werd toegepast) heeft een dergelijke decoratie. In 1880 werd het goudleer met de schouw en de lambrisering naar De Lakenhal overgebracht. Zeventiende-eeuwse goudleerkamers op hun oorspronkelijke plaats bestaan niet meer in Nederland. Hoewel deze kamer als zodanig pas in 1940-41 werd samengesteld, geeft het een goede indruk van een zeventiende-eeuwse goudleerkamer.