Bram van Velde hechtte veel waarde aan een intense uitdrukking van zijn gevoel. ‘Elk stuk is eigenlijk een zelfportret’, vond hij, ‘of het nu een bloemstuk, landschap of een portret betreft.’ In dit schilderij heeft Van Velde zichzelf frontaal, bijna vlakvullend afgebeeld. Elke suggestie van ruimtelijkheid ontbreekt. Het portret valt op door de intensiteit van het kleurenpalet en door de ongepolijste techniek. Het gezicht is met krachtige, rake lijnen in uitgesproken kleuren geschilderd. Door het gebruik van witte contourlijnen en vlakken komt het portret los van de achtergrond. Aan de doordringende blik ontleent het portret zijn zelfbewuste karakter.